Od produkcji krosna do wyścigów motocyklowych – oto historia Suzuki w motocyklowych mistrzostwach świata.
Suzuki ma swoje korzenie w przemyśle zupełnie innym niż motoryzacyjny. Założyciel Michio Suzuki był wynalazcą, który w 1909 roku zbudował fabrykę krosien włókienniczych w niewielkim mieście Hamamatsu w prefekturze Shizuoka na japońskim wybrzeżu. Fabryka Suzuki Loom Works skupiała się na działalności w przemyśle włókienniczym.
Druga wojna światowa i okres powojenny były przyczyną kryzysu w Suzuki i wymusił poważną restrukturyzację firmy w 1952 roku. W atmosferze niepewności Suzuki postanowiło zbudować swój pierwszy rower napędzany silnikiem.
1952: Narodziny pierwszego motoroweru
Nazwany imieniem “Power Free” motorower był zaprojektowany jako ekonomiczny środek transportu dla tych, którzy nie dysponowali dużymi finansami. Był napędzany dwusuwowym silnikiem o pojemności 36 cm3, zamocowanym w ramie zwykłego roweru. Jego uniwersalny charakter sprawiał, że można było nim jeździć na kilka sposobów: pedałować bez korzystania z mocy silnika, korzystać tylko z napędu silnika lub tylko wspomagać się mocą silnika pedałując.
Od wyścigowego debiutu, przez Degnera, do Andersona i dominacji Suzuki.
1960: Debiut
Wyścigi Tourist Trophy na zapierającej dech w piersiach trasie dookoła wyspy Man były pierwszymi zawodami, w których udział wzięło Suzuki. Wszystkie trzy startujące motocykle Suzuki ukończyły wyścig.
1962: W poszukiwaniu sukcesu
Ernst Degner, zawodnik ze wschodnich Niemiec, zdobył pierwsze zwycięstwo w Tourist Trophy klasy 50 cm3 dla Suzuki na prototypowym motocyklu RM62. Degner odegrał kluczową rolę podczas budowy pierwszych motocykli wyścigowych Suzuki. W 1961 po ucieczce ze wschodnich Niemiec dołączył do Suzuki i korzystając z dużej wiedzy, umiejętności mechanicznych i doświadczenia pomógł rozwijać dwusuwowe maszyny Suzuki.
1962: Latające kiwi
W finałowej rundzie kalendarza wyścigowego, Nowozelandczyk, były zawodnik rugby Hugh Anderson dał Suzuki pierwsze zwycięstwo w klasie 125 cm3. Udało mu się to podczas wyścigu na Autódromo Oscar Alfredo Gálvez w Buenos Aires, w Argentynie.
1963: Mitsuo Itoh
W 1963 roku Suzuki ruszyło do swojego drugiego pełnego sezonu w mistrzostwach świata. Za sterami jednego z motocykli zasiadł inżynier Suzuki - Mitsuo Itoh i zdobył sensacyjne zwycięstwo podczas Tourist Trophy na wyspie Man. Itoh zapisał się na kartach historii jako jedyny japoński zawodnik, który zwyciężył na legendarnej, niebezpiecznej górskiej trasie, biegnącej dookoła wyspy.
1963-1965: Anderson Shines
Hugh Anderson w sezonie 1963 wygrał mistrzostwa klas 50 cm3 i 125 cm3, dając Suzuki również trofea mistrzowskie w klasyfikacji konstruktorów, w obu tych kategoriach. W kolejnym roku zdobył swój trzeci tytuł w klasie 50 cm3, a rok później zdobył kolejny w klasie 125. Wydawało się, że Suzuki jest nie do pokonania w najmniejszych klasach, a wyczyny Andersona tylko potwierdzały jego status legendy wśród zawodników Suzuki.
1966: Dwa cylindry Hansa-Georga Anscheidta
Po sukcesach Andersona przyszedł czas na eksplozję talentu Hansa-Georga Anscheidta na scenie wyścigowej w 1966 roku. Niemiec ścigający się na wspaniałym RK66 – dwucylindrowym prototypie zdolnym osiągać prędkość 170 km/h, zdominował rywalizację w klasie 50 cm3 przez trzy kolejne lata od 1966 do 1968 roku. W 1970 roku Suzuki potwierdziło zaś swoją dominację w najniższych klasach dzięki zwycięstwu kolejnego niemieckiego kierowcy Dietera Brauna, który zdobył trofeum mistrzowskie w klasie 125 cm3.
Po sukcesach w latach 60. Przyszedł czas na zmianę kierunku rozwoju dla Suzuki, które skupiło się na rozwoju motocykli o większych pojemnościach. Historia Suzuki miała właśnie obrać nowy inspirujący kierunek.
1971: Zwycięstwo Findlaya
12 sierpnia 1971 roku, Australijczyk Jack Findlay zdobył pierwsze zwycięstwo dla Suzuki w klasie 500 podczas wyścigu w Belfaście.
1976-1977: Złote lata
Młody brytyjski zawodnik Barry Sheene wszedł do wyścigów motocyklowych niczym huragan i zrewolucjonizował ten sport. Sheene był pierwszym zawodnikiem wyścigowym, który poza torem był prawdziwą gwiazdą popkultury. Przez swoich fanów uważany był niemal za jednego z Beatlesów ze względu na swój styl życia i charakter. Brytyjczyk w 1976 zdobył tytuł mistrzowski w klasie 500 na osławionym RG500. Tego roku ta legendarna maszyna zajęła pierwsze sześć pozycji w mistrzostwach. Sheene błyszczał ponownie w kolejnym roku zdobywając drugi tytuł z rzędu.
W latach 80. by rozszerzyć swoją dominację Suzuki zwróciło swoją uwagę w stronę Włoch. Do składu dołączyli Marco Lucchinelli i Franco Uncini, i obaj udowodnili swoją wartość startując w prywatnym zespole Gallina ścigającym się na motocyklach Suzuki od 1975 roku.
1981: Szalony koń
Marco Lucchinelli został następcą Sheene’a w zespole Suzuki. Charyzmatyczny włoski zawodnik, ze względu na swój dziki styl jazdy noszący przydomek „Szalony Koń” zdobył koronę mistrzowską na RG500. Lucchinelli zaciekle walczył o zwycięstwo z młodym i nieobliczalnym Amerykaninem, Randym Mamolą, który mimo ogromnego talentu nigdy nie sięgnął po tytuł mistrzowski.
1982: Uncini
W 1982 kolejny sukces przyszedł dzięki innemu Włochowi - Franco Unciniemu. Po pięciu wygranych wyścigach w tym sezonie Uncini zdobył kolejny, drugi z rzędu tytuł mistrzowski dla Suzuki.
Kolejny z wielkich talentów i zarazem wychowanków Suzuki – Kevin Schwantz prezentował jeden z najbardziej spektakularnych stylów jazdy jakie kiedykolwiek można było obserwować w mistrzostwach świata. Stawiał swój talent przeciwko rodakowi Wayne’owi Rainey’owi, z którym łączyła go zażarta rywalizacja przez wiele lat.
1993: „Kiedy zobaczę Boga, wiem że czas hamować”
Kevin Schwantz napisał kolejny rozdział w historii wyścigów, kiedy na swoim RGV500 pokonał Wayne’a Raineya na Yamasze i sięgnął po tytuł mistrzowski w 1993 roku. Charyzmatyczny Teksańczyk jest prawdziwą legendą nie tylko ze względu na jego styl jazdy. Znany był również z tego, że nigdy nie odpuszczał gazu i opóźniał hamowanie do momentu, kiedy wydawało się to fizycznie niemożliwe!
2000: Kenny Roberts Jr.
Następny mistrz świata na Suzuki – Kenny Roberts Jr.- syn legendarnego „Króla” Kenny’ego Robertsa również pochodził ze Stanów Zjednoczonych. Wbrew wszelkim przeciwnościom losu zdobył tytuł mistrzowski w 2000 roku zaliczając cztery zwycięstwa. Szósty tytuł w królewskiej kategorii dla Suzuki był wyjątkowy, ponieważ zakończył siedmioletnią posuchę Suzuki w Grand Prix. Kenny w pokonanym polu pozostawił za sobą wschodzącą gwiazdę wyścigów – Valentino Rossiego.
W 2002 roku motocyklowe mistrzostwa świata zmieniły nazwę na MotoGP, ale nie była to jedyna zmiana. Był to również czas przemian technicznych, a dwusuwowe motocykle klasy 500 zostały zastąpione przez czterosuwowe maszyny klasy 1000. Po roku przejściowym, w którym dozwolone były zarówno dwusuwowe pięćsetki, jak i czterosuwowe tysiące stało się jasne, że te drugie mają większy potencjał, więc wszyscy producenci skupili się na rozwoju w tym kierunku.
2007: Pierwsze zwycięstwo w MotoGP
Australijczyk Chris Vermeulen zdobył dla zespołu Rizla Suzuki pierwsze zwycięstwo w klasie MotoGP, podczas deszczowego wyścigu na torze Le Mans.
2015: Powrót do gry
Po trzech latach przerwy od rywalizacji w MotoGP (od 2011 do 2015) Suzuki wraca na scenę z nowym zespołem: Suzuki Ecstar.
2016: Znów na szczycie podium
Młody Hiszpan Maverick Vinales zdobywa kolejne zwycięstwo dla Suzuki, tym razem na torze Silverstone.
2019: Fantastyczny rok
Alex Rins zdołał zwyciężyć w dwóch wyścigach sezonu (Austin i Silverstone) i zakończył rok na czwartej pozycji w mistrzostwach świata.
2020: Mistrz na stulecie
Joan Mir pokazał sensacyjną formę, prezentując dojrzałość i konsekwencję przez cały sezon, czego ukoronowaniem był tytuł mistrza świata MotoGP. Po dwudziestu latach przerwy Suzuki znów zapłonęło jasnym światłem i powróciło na szczyt. Jego wyczyn w połączeniu z prezentującym imponującą formę Alexem Rinsem okazał się prawdziwym powrotem Suzuki na szczyt. To wydarzenie jest jeszcze bardziej wyjątkowe ze względu na fakt, że Suzuki właśnie w tym roku świętuje stulecie istnienia firmy oraz jubileusz 60 lat startów w mistrzostwach świata.
Statystyki:
Tytuły mistrzowskie Suzuki
1. 1962 – 50 cm3 - Ernst Degner (Niemcy)
2. 1963 – 125 cm3 - Hugh Anderson (Nowa Zelandia)
3. 1963 – 50 cm3 - Hugh Anderson (Nowa Zelandia)
4. 1964 – 50 cm3 - Hugh Anderson (Nowa Zelandia)
5. 1965 – 125 cm3 - Hugh Anderson (Nowa Zelandia)
6. 1966 – 50 cm3 - Hans-Georg Anscheidt (Niemcy)
7. 1967 – 50 cm3 - Hans-Georg Anscheidt (Niemcy)
8. 1968 – 50 cm3 - Hans-Georg Anscheidt (Niemcy)
9. 1970 – 125 cm3 - Dieter Braun (Niemcy)
10. 1976 – 500 cm3 - Barry Sheene (Wielka Brytania)
11. 1977 – 500 cm3 - Barry Sheene (Wielka Brytania)
12. 1981 – 500 cm3 - Marco Lucchinelli (Włochy)
13. 1982 – 500 cm3 - Franco Uncini (Włochy)
14. 1993 – 500 cm3 - Kevin Schwantz (USA)
15. 2000 – 500 cm3 - Kenny Roberts, Jr. (USA)
16. 2020 – MotoGP – Joan Mir (Hiszpania)
19 kwietnia kadra naszych pięściarzy zmierzy się w pojedynkach boksu olimpijskiego z reprezentantami Irlandii.
Dowiedz się więcejNowy Swift korzysta z dziedzictwa poprzednich generacji auta o takiej nazwie, oferując jednak większą przyjemność z jazdy, komfort, oszczędność oraz wyższy poziom bezpieczeństwa.
Dowiedz się więcejW porównaniu z samochodem poprzedniej generacji najnowszy Swift ma lepsze właściwości jezdne.
Dowiedz się więcejJeszcze nie przebrzmiały echa prezentacji Suzuki Swifta najnowszej generacji, a już uwagę przyciąga odświeżona Suzuki Vitara.
Dowiedz się więcej
Korzystając z serwisu wyrażasz jednocześnie zgodę na wykorzystanie plików cookies. Szczegółowe informacje znajdziesz w zakładce Polityka prywatności. Możesz także zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w ustawieniach swojej przeglądarki.
